زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

شنوایی (قرآن)





از عناوین و موضوعات به کار رفته در آیات قرآن، شنوایی است.


۱ - معنای شنوایی



شنوايى، عمل شنيدن، يكى از حواسّ ظاهر و آن شنيدن اصوات است و آلت آن گوش است.
[۱] فرهنگ فارسى، ج ۲، ص ۲۰۸۳، «شنوايى».
در اين‌ عنوان، اطّلاعات مربوط به شنوايى جمع‌آورى شده و گوش، مدخل جدايى است.
[۲] به مقاله گوش (قرآن) رجوع شود.

در این عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از مشتقّات‌ «سمع»، «واعية» و بعضى كلمات و جملات ديگر استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط



آثار شنوایی (قرآن)، آرزوی شنوایی (قرآن)، ادعای شنوایی (قرآن)، استفاده از شنوایی (قرآن)، حسابرسی شنوایی (قرآن)، دعوت به شنوایی (قرآن)، شنوایی اصحاب کهف (قرآن)، شنوایی اولواالالباب (قرآن)، شنوایی بنی‌اسرائیل (قرآن)، شنوایی بهشتیان (قرآن)، شنوایی جنیان (قرآن)، شنوایی جهنمیان (قرآن)، شنوایی در آستانه قیامت (قرآن)، شنوایی در قیامت (قرآن)، شنوایی دروغگویان (قرآن)، شنوایی شیاطین (قرآن)، شنوایی قسیسین (قرآن)، شنوایی کافران (قرآن)، شنوایی گناهکاران (قرآن)، شنوایی محمد (قرآن)، شنوایی مسیحیان (قرآن)، شنوایی مشرکان (قرآن)، شنوایی منافقان (قرآن)، شنوایی مؤمنان (قرآن)، شنوایی یهود (قرآن)، محرومان از شنوایی (قرآن)، نعمت شنوایی (قرآن).

۳ - پانویس


 
۱. فرهنگ فارسى، ج ۲، ص ۲۰۸۳، «شنوايى».
۲. به مقاله گوش (قرآن) رجوع شود.


۴ - منبع


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۷، ص۴۹۶، برگرفته از مقاله «شنوایی»    


رده‌های این صفحه : شنوایی | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.